Lig je daar lekker te wachten op de eeuwigheid, word je door REFO500 weer van onder het stof gehaald en opgevoerd als een nieuwe superster: Geleerden, kerken, toeristenburo’s: ze vinden je plots weer geweldig. Terwijl je eigenlijk 500 jaar geleden niet meer wou dan een beetje schaven aan de kerk: ‘Reform’, ‘Reformatie’, maar zeker geen splitsing, laat staan oorlog. Maar ja, je had je karakter niet mee: Je nam alle dingen zo serieus, en persoonlijk ook. Die 95 academische stellingen: dat is nog tot daaraan toe, maar dat je dan vlak erna in het Duits ook nog een korte samenvatting ervan publiceert… Dat was not done. Daarmee lag de hele zaak op straat. En het was toch al zo’n complexe materie, explosief.
En ja, je temperament. De toon van sommige van die stellingen, wel een beetje scherp hoor; en als ik dan dat Duitse boekje lees waarin je even kort toelicht wat je gedaan hebt, ai, ai: Je laat je teksten voortaan beter een nachtje liggen voor je ze publiceert. Of beter: vraag je vrienden om de teksten even na te lezen voor je op ‘verzenden’ drukt. En vat kritiek op jouw opvattingen niet op alsof dat meteen ook een aanval is op de Kerk van Christus. Daar is wel meer ruimte tussen, denk ik…
Maar goed: alles wat je in je leven hebt laten drukken samengenomen: het zijn niet je polemische geschriften, ook niet je theologische werken die de hoogste oplagen hebben bereikt, maar je instructies voor de priesters om te preken (Postilles), je eenvoudige leerboeken voor volwassenen en jongeren (Catechismus) en je ‘Bijbel gans in ‘t Duits… Knappe prestatie (trouwens mede dankzij je collega’s en vrienden die meer waren dan proef-lezers)!
En natuurlijk je liedbundels. Het evangelie maakt blij, want is een ‘goede tijding’, waarvan je niet kunt zwijgen, waarvan je wel mòet zingen.
Fantastisch. Luther, bedankt !
Hervormingsdag 2016, Dick Wursten